niedziela, 30 lipca 2017

Jak skutecznie zapamiętywać imiona nowo poznanych ludzi?

lipca 30, 2017

Chcesz się wyróżnić? Pamiętaj o kimś. Ale zwykła taktyka zapamiętywania faktów nie zadziała długoterminowo. Pomogę Ci zapamiętać więcej!

Istnieją trzy łatwe sztuczki do zapamiętywania: aktywuj pamięć wizualną, odnieś się do czegoś, co znasz i coś odnosi się do emocji, jest nietypowe. Czytaj dalej, aby uzyskać więcej wskazówek.

Kiedyś na jeden dzień pomagałam przy pakowaniu zakupów w supermarkecie – akcja charytatywna. Osoba, która instruowała nasz około 10-osoby zespół poświęciła nam pół godziny. Za około dziesięć lat udałam się do tego samego supermarketu, by nawiązać drobną współpracę. Weszłam do biura tejże pani, spojrzała do mnie i powiedziała: „Cześć Klaudia! Co cię sprowadza?”  Mój umysł zaskoczony tym, że dekadę później ktoś pamięta twoje imię, przestał logicznie funkcjonować! Nie pamiętam wiele z tego spotkania, bo cały czas myślałam o tym jak to możliwe. Jeśli chcesz robić tak piorunujące wrażenie, nie ma lepszego sposobu na to, niż opanować sztukę pamiętania imion i nazwisk osób.

Zacznę od tego, co już wiesz: pamiętanie imienia i nazwiska to prosty czynność, która może zrobić mnóstwo dobrego dla nowych relacji. Ale kiedy spotykamy się z ludźmi, imiona często wpadają jednym uchem i wypadają drugim. Jeśli chcemy pamiętać imiona musimy zatrzymać się i zaangażować naszą pamięć!

Uaktywnij pamięć wizualną, odwołaj się do tego co już znasz i zaskocz swój umysł!
Nasz ludzki mózg jest tak niesamowity, że częściej miewamy sytuację, w których jesteśmy pewni, że znamy daną osobę, ale nie możemy sobie przypomnieć jej imienia niż na odwrót. Co więcej, jesteśmy w stanie zapomnieć imię osoby w kilka sekund jak je usłyszeliśmy. Dzieje się tak dlatego, że manipulowanie obrazem zajmowało centralne miejsce przez dziesiątki tysięcy lat ludzkiej ewolucji. Tak więc przeciętny człowiek jest w stanie znacznie bardziej przypomnieć sobie obrazy niż dźwięk, zapach lub smak. 

Kiedy spotkasz kogoś i chcesz zapamiętać jego imię, wysil się na chwilkę i „zrób zdjęcie” tej osobie w konkretnej sytuacji. Np. spotykasz Łukasza, wyobraź sobie, że on czegoś szuka w Twoim domu (Łukasz, Łukasz czego szukasz?), Arkadiusza – wyobraź sobie arkę Noego i na niej nowego kolegę. 
Połącz swoją nową wiedzę z czymś, co już masz w umysłach. Twój mózg potrzebuje drogi do nowych informacji, a ta droga jest za pośrednictwem starych informacji. Być może nowo poznana koleżanka Alicja jest byłą dziewczyną Arka, którego już dobrze znasz? Wyobraź sobie jak arka Noego wyrzuca Alicję do Twojego ogrodu wraz z królikiem. Być może poznałaś/eś Karolinę na plaży i chcesz to zapamiętać? Wyobraź sobie jak razem robiliście korale z jarzębiny i sprzedawaliście je w dzieciom na Twoim placu zabaw z dzieciństwa, gdzie była piaskownica.

Uczyń tę opowieść niewiarygodną!
Co pomaga Twojemu mózgowi lepiej zapamiętać? To, że Twoje obrazy są niesamowite i nietypowe! Jeśli często oglądasz telewizję, widzisz dużo seksu i przemocy. To dlatego, że oddziaływają one na Twoje emocje i z jednej strony po to są emitowane, z drugiej właśnie to pamiętasz najlepiej. Obrazy dotyczące seksu i przemocy są jeszcze silniejsze, jeśli uaktywnia się dodatkowo niebezpieczeństwo. Kiedy wyobrażasz sobie, że Alicja wysiada z arki, ale w ogrodzie wśród kwiatów czekają kanibale, kiedy wizualizujesz sobie Łukasza, który nagle wpada w szał szukania i ściąga z ciebie ciuchy, bo może tam właśnie jest ta rzecz, której szuka? To może być trochę chore, wiem. Ale to wszystko w twojej głowie, i to niezapomniane.

Kluczem do zapamiętania nazw jest zaangażowanie naturalnej pamięci. Wyobraź sobie osobę, z którą spotkasz się w sytuacji, która brzmi lub przypomina o swoim imieniu. Zanotuj sytuację, z elementem niebezpieczeństwa lub seksu, aby zwiększyć efekt. Skoncentruj się na wyobraźni na chwilę, a ty o tym pamiętasz.

Pracuj mniej, zrób więcej, a masz wielkie życie!



wtorek, 25 lipca 2017

5 sposobów na stracone zaufanie w związku + przepis na idealne przeprosiny

lipca 25, 2017


W dobie wszechobecnego braku czasu i możliwości jakie daje nam internet, bardzo łatwo stracić zaufanie u bliskiej naszemu sercu osoby. Trudniej natomiast jest je odbudować. Spróbuję przedstawić w kilku krokach jak to zrobić, głównie opieram się na doświadczeniach własnych i bliskich mi osób.
Zaufanie jest tak często wystawiane na próbę, że można by pomyśleć, że moglibyśmy się zacząć od tego ubezpieczać. Niestety, nie można zagwarantować zaufania. Ponadto zajmuje dużo czasu i wysiłku, aby je odbudować.
Jakiś czas temu napisał do mnie przyjaciel pytając, jak odbudować zaufanie do związku. Początkowo zdziwiłam się na twierdzenie, że utracone zaufanie wykracza poza oszustwo. Miał rację: istnieje wiele sposobów na jakie partnerzy zdradzają. Oprócz romansu, może to być powrót do sięgania po narkotyki lub alkohol, kiedy już padła obietnica pozostania trzeźwo i nie kryją się z tym. Jednak my czujemy, że takie zachowanie nie jest zgodne z naszymi oczekiwaniami. Podobne sytuacje następują również, gdy byliśmy ciężko chorzy, w żałobie, po porodzie lub w innym czasie podatnym na zagrożenia. Może być to zwykłe kłamstwo albo nieobecność, podczas gdy mieliśmy być razem.
Niezależnie od specyfiki, zdrady zaufania zmieniają Wasz świat. W miarę wzrastania Waszych relacji, oboje dobrze sobie radzicie: przewidując wzajemne zachowania, osiągacie wspólne plany i cele, takie jak wizje na przyszłość lub decyzję o założeniu rodziny. Oczywiście, po prostu lubicie się nawzajem i obecność drugiej osoby jest czynnikiem napędzającym Wasz związek, ale naruszenie zaufania może zakłócać te wszystkie rzeczy.
Musisz zapamiętać, że po sytuacji kryzysowej dochodzisz do wielu pochopnych wniosków. Tak działa ludzki umysł. Nie ważne czy jesteś tą osobą, która nabroiła, czy tą która wątpi w szczerość partnera. Zaczynasz zastanawiać się, czy może jesteś szalony, czy możesz zaufać nawet sam sobie albo i ciasteczkom z czekoladą, bo być może okażą się być z rodzynkami.
W tym momencie nie ma nic gorszego niż nieufność. Wprowadza to niepokój. Zaufanie sprawia, że dostajesz więcej, a nieufność, że tracisz. Oczywiście wszystko w zależności od partnera, ale zasada ta wynikająca ze swej prostoty, sprawdza się w wielu moich obserwacjach. Zaufanie daje poczucie wolności i swobody, a nieufność odbierana jest jako utrzymywanie tajemnicy, podejrzeń, ochronę czegoś niewypowiedzianego. Dlatego jak najszybciej pozbądź się negatywnych emocji i podejrzeń.

Czy Twój związek jest warty odbudowy?
Tylko Ty możesz zdecydować, czy twoja relacja jest warta odbudowy. Aby to zrobić, weź szczere spojrzenie na powody (i dowody!), dla których chcesz zaufać ponownie. Zadaj sobie pytania: co daje Ci ten związek? Jak jego brak wpłynąłby na Twoją rzeczywistość?
Jeśli twoja odpowiedź jest czynnikiem zewnętrznym - czyli korzyściami, takimi jak pieniądze, połączenia towarzyskie, status lub dostęp do rzeczy, które nie byłyby inne - może to nie działać. Czemu? Zaufanie musi wywodzić się z zasadniczej natury relacji, a nie korzyści transakcyjnych. Bezpieczeństwo finansowe lub towarzyskie powinno być bonusem, a nie głównym powodem odbudowy zaufania.
Z drugiej strony, jeśli to, co wydostaje się z relacji, jest samoistne - to znaczy: zadowolenie z bycia parą, wzajemne odczuwanie radosnych chwil w podobny sposób, szacunek do siebie i partnera – to tak, WARTO.

Teraz te pięć kroków, na które czekałeś. Nie jest to jedyny, słuszny wzorzec, ale te kroki odnoszą się do pięciu podstawowych elementów przebudowy związku, która musi zajść, by poskładać wszystko w całość.

Krok 1: Wiedz, że to zajmie trochę czasu.
W zależności od wagi sytuacji i odrazy, jaką odczuwasz przez to, odzyskanie zaufania wymaga czasu - miesięcy, roku, a nawet więcej. Ups! Dlatego ćwicz cierpliwość na sobie, ale nie na innych.
Równie ważne jest w tym czasie powstrzymanie się od karania swojego partnera, gdy tylko czujesz się mniej szczęśliwy.

Krok 2: Poszukaj sposobu na prawdziwe przeprosiny i naucz się je przyjmować.
Jeśli usłyszysz przeprosiny, które usprawiedliwiają partnera na to co się stało, obwinia też Ciebie – to nie są przeprosiny. Dostałeś parasol plażowy, który szybko i łatwo się składa…
Wysłuchując partnera nie minimalizuj słowami „Już przestań, już nie jest źle”.  Daj wypowiedzieć się partnerowi, bo może zaraz usłyszysz to co powinieneś, by móc przejść do następnego kroku.
Idealne, prawdziwe przeprosiny następują, gdy osoba przepraszająca:
- bierze na siebie odpowiedzialność (nie zgania na osoby trzecie)
- wyraża prawdziwe wyrzuty sumienia
- rozumie, dlaczego czujesz się urażony
- obiecuje naprawę (nie poprawę)
Takie słowa, nagródź zapewnieniem, że się cieszysz, że czujesz, że to co usłyszałeś jest satysfakcjonujące dla Was obojga.

Krok 3: Zbierz dowody na przewidywalność i niezawodność.
Nazwa tego kroku brzmi zagadkowo? Zaraz Ci wyjaśnię.
Wymieniam trzy wymiary zaufania relacji: przewidywalność, niezawodność i wiara.
O wierze wspomnę w kroku nr 5. Od razu uściślę, że nie jest to wiara rodzaju religijnego, ale w wizję poprawy zachowania partnera. Zanim jednak, muszę opisać Wam przewidywalność i niezawodność. Jest to konieczne, aby pomóc partnerowi odzyskać poczucie kontroli.
Dowody na przewidywalność i niezawodność są ustalane poprzez obserwację partnera w czasie po utraceniu zaufania, w którym partner mógłby potencjalnie coś ukrywać, ale zamiast tego był otwarty i uprzejmy. Taki proces rehabilitacji J
Jest to funkcjonowanie partnera wg przewidywalnych wzorców. Kojarzy mi się to z powrotami do domu w momencie, gdy powiedzą, że będą w domu, albo gdy partnerzy robią 30 spotkań AA w ciągu 30 dni itp. Chodzi o to, żeby osoba zraniona nabrała pewności co do słów partnera. Nie sprawdzaj go na siłę, nie śledź. Jak wspomniałam w kroku pierwszym, to potrwa i jeśli on/ona coś kombinuje to sam się wyda.
Niezależnie od specyfiki, ważne jest, aby oczekiwania były przekazywane, a nie ustalane jako tajne testy partnera. Porozmawiaj o swoich oczekiwaniach i decydujcie o celach razem. Pamiętaj jednak o granicach wolności tak bliskiego Ci człowieka.
Jeśli to Ty nabroiłeś, zastanów się czy szczerze wypełniasz swój cel i czy chcesz go spełniać. Być może ustalicie coś co będzie już takie, a nie inne do końca życia. Nie ma w tym nic złego. Ma pomóc tylko Wam być w zgodnej relacji.
Oczywiście proces odbudowy zaufania będzie szybszy i bardziej autentyczny, jeśli partner wyjdzie naprzeciw w końcu zacznie interesować się dziećmi, podejmie nowe hobby, zdecyduje się spotykać ze znajomymi nie pięć, a dwa wieczory w tygodniu, rozpocznie działalność charytatywną. Jest i dodatkowa nagroda. Staraj się być po prostu wartościowym człowiekiem, który zasługuje na szacunek i zaufanie.
Kiedy się zatrzymać? Zasadniczo gromadzenie godnych zachowań musi być kontynuowane do momentu, w którym kolejny błąd, który narusza zaufanie zostanie uznany za wyjątek. Nie mniej jednak liczę, że drugiego takiego błędu nie popełnisz!

Krok 4: Skup się na tym, co tu i teraz.
Jeśli byłeś krzywdzony i ciężko pogodzić się z tym co się stało, wciąż wracasz do zmartwień i masz skłonność do rozżarzania ognia, próbuj jak najwięcej myśleć o przyszłości. Planuj teraźniejszość na obrazy jakie tworzysz o swojej przyszłości. Przyjrzyj się aktualnym zachowaniom partnera i aktualnemu stanu związkowi, a nie temu, co się wydarzyło lub może się wydarzyć jeszcze złego.

Krok 5: Wierz w niego i w Was.
Prawdopodobnie to najtrudniejszy element, który jest wynikiem poprzednich kroków, ale nie przychodzi automatycznie. Musisz wewnętrznie przekonać siebie, że wybaczasz partnerowi (bez przebaczenia nie ma wiary).
Jeśli nagrzeszyłeś/nagrzeszyłaś spróbuj stać się wrażliwszą osobą na to jak reaguje Twój partner, opiekuj się nim, nie zawódź. Daj poczucie bezpieczeństwa. Rozmawiaj o swoich i jego problemach i dylematach. Unikniesz tym samym spornych kwestii. Wyjdź ponad wzór i zauważ jaka jest reakcja partnera, bo chyba o to w tym wszystkim chodzi, żeby wzajemnie się uszczęśliwiać J